Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1961, αλλά μεγάλωσα και νοιώθω πατρίδα μου το Ξυλόκαστρο Κορινθίας, 120 χλμ. από την Αθήνα, στην παραλία του Κορινθιακού (www.xylokastro.gr).

Μένω Αθήνα, στο Χαλάνδρι, με τη γυναίκα μου, το γιο μου και τη κόρη μου. Σπούδασα Μηχανολόγος Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, αλλά ποτέ δεν το έκανα επάγγελμά μου. Από τα 24 μου έχω την επιχείρηση "ΑΡΤΕΜΙΣ Υπολογιστές και Προγράμματα" με τον αδελφό μου, όπου βέβαια φτιάχνουμε προγράμματα και εμπορευόμαστε μηχανές Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και γραφείου (www.artemis.gr).

Μερικά χρόνια πριν, ένα απόγευμα του 1998 το καλοκαίρι, ένας επιπλοποιός μας παραδίδει ένα "σύνθετο", μεγάλη κατασκευή και σχέδιο της γυναίκας μου. Αμέσως κατάλαβα παρότι δεν γνώριζα τότε το αντικείμενο, ότι η δουλειά δεν ήταν καλή (τα χρήματα που πληρώσαμε ήταν...) Αυτό χρειάστηκε ! Την επόμενη φορά που θα θέλαμε κάτι για το σπίτι, αποφάσισα να το φτιάξω μόνος μου. Αρχισα να αγοράζω εργαλεία, μηχανήματα, ξυλεία και κατάφερα αρκετά όμορφα έπιπλα. Με πολύ μεγάλο κόστος βέβαια, πολλές φωνές από τη γυναίκα μου για τα χρήματα που ξοδεύω και τα πριονίδια στο μπαλκόνι (πολύ κρύο αλήθεια το χειμώνα στο μπαλκόνι), αλλά σωστή δουλειά και όπως ακριβώς τη θέλαμε σε σχέδια-είδος ξύλων-απόχρωση. Συνεχίζοντας να εξοπλίζω το εργαστήριό μου, είδα μια ενδιαφέρουσα μηχανή: "Τόρνος ξύλου". Να έχω κάποτε ένα μηχανουργικό τόρνο (για μέταλλο) ήταν όνειρό μου από το Πανεπιστήμιο, αλλά "ξύλου" ;

Ηταν λοιπόν καλοκαίρι του 1999 όταν πήρα τον πρώτο μου "Proxxon" 1/4 ph, 50cm άνοιγμα... ένα ενδιαφέρον παιχνίδι. Ενας άλλος ήρθε 3 μήνες μετά: "Record CL2", 1/2 ph, 120cm άνοιγμα. Εφτιαξα διάφορα μεγαλύτερα πράγματα. Την άνοιξη του 2001 παράγγειλα έναν "Poolewood Euro 2000", μια επαγγελματική μηχανή. (Δεν νομίζω ότι θα σταματήσει αυτό το βιολί πουθενά)


Είμαι αυτοδίδακτος και βιντεο-δίδακτος !
Εχω πολλά βιβλία και μέσα από αυτά... και πολλούς δασκάλους: David Ellsworth, Richard Raffan, Chris Stott, John Jordan, Reg Slack, Stuart Mortimer, Michael O'Donnel...
Το περιοδικό "Woodturning" είναι καθημερινός μου σύντροφος.

 

Ζώντας αυτά τα λίγα χρόνια στον κόσμο τους, κατάλαβα κάτι που δεν υπάρχει γύρω μας πλέον: Σχεδόν κάθε ένας που καταπιάνεται με το ξύλο και ειδικά ο τορναδόρος ξύλου, δείχνει ενθουσιασμένος να σε διδάξει, να σε διορθώσει, να σου δείξει τον δικό του τρόπο, τα μυστικά που ανακάλυψε, χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα (οι ξένοι τουλάχιστον). Ετσι θα κάνω κι εγώ, παρότι δεν το συνηθίζουμε στον εμπορικό κόσμο: Κάθε πληροφορία για προμηθευτές, υλικά, εργαλεία, τρόπους και τεχνικές κ.λ.π. είναι στη διάθεση όλων. Αισθανθείτε ελεύθερα να επικοινωνήσετε μαζί μου - πιστεύω πως πρέπει να μοιραζόμαστε τη γνώση, αφού δεν μας ανήκει.
Ακόμη περισσότερο για μένα, που το βασικό επάγγελμά μου στηρίζεται στην ανταλλαγή πληροφοριών..



Από την Ανοιξη του 2004 όλο και περισσότερο έπρεπε να μένω στο εργαστήριό μου για να προλαβαίνω παραγγελίες έργων μου ή μηχανημάτων και εργαλείων από το εξωτερικό, αλλά και μαθητές που ήθελαν καθοδήγηση. Τελικά βρέθηκα να αφιερώνω όλο το χρόνο μου "στον τόρνο μου" αλλά και να αμοίβομαι ανάλογα. Αυτό μου είπαν λέγεται αλλαγή επαγγέλματος κι εγώ "επαγγελματίας τορναδόρος".
Χόμπυ ή Επάγγελμα, τέχνη ή δουλειά, σίγουρα "είναι η καλύτερή μου"...

Στη διάθεσή σας σαν ...Επαγγελματίας !


Φωτογραφία: Νίκος Κοκκάλιας. Ευχαριστώ Νίκο!